Μαντουμπάλα

Μαντουμπάλα
Θεόδωρου Δερβενιώτη – Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου
Ερμηνεία: Στέλιος Καζαντζίδης, 1959


Η θρυλική και χιλιοτραγουδισμένη «Μαντουμπάλα», μια από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες του Στέλιου Καζαντζίδη, είναι τραγούδι που ξεπήδησε μέσα από τον ινδικό κινηματογράφο, τον οποίοι οι Έλληνες αγάπησαν ιδιαίτερα κατά τις δεκαετίες του ‘50 και του ’60.
Η «Μαντουμπάλα», που στα ινδικά σημαίνει γλυκό κορίτσι, δεν ήταν απλώς ένα όνομα εξωτικό, όπως τόσα που έδωσαν εκείνη την εποχή οι συνθέτες μας στα τραγούδια τους. Η Μαντουμπάλα ήταν μια πανέμορφη Ινδή πρωταγωνίστρια του κινηματογράφου, που στη χώρα της την αποκαλούσαν «Αφροδίτη του ινδικού σινεμά». Πολλοί από τους λάτρεις του είδους θα την θυμούνται, όπως βεβαίως και την άλλη μεγάλη Ινδή πρωταγωνίστρια Ναργκίς. Για χάρη τους έχουν χυθεί τόνοι δακρύων.
Ας δούμε όμως πως δημιουργήθηκε το «δικό μας» τραγούδι «Μαντουμπάλα».
Ο Στέλιος Καζαντζίδης βλέποντας εκείνη την εποχή την ταινία Ο Αλήτης της Βομβάης, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Ναργκίς, άκουσε ένα τραγούδι το οποίο τον εντυπωσίασε και θέλησε να το διασκευάσει στα ελληνικά. Αποστήθισε τη μουσική, ενώ εν συνεχεία απευθύνθηκε για στίχους στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Η Ευτυχία στο μεταξύ, ως παλιά ηθοποιός και κινηματογραφόφιλη, είχε δει αρκετές ινδικές ταινίες, ορισμένες από τις οποίες είχαν ως πρωταγωνίστρια τη Μαντουμπάλα. Η Ευτυχία φαίνεται πως υπήρξε θαυμάστρια της.
Έτσι, όταν πήγε στο σπίτι της ο Καζαντζίδης και της ψιθύρισε την ινδική μουσική ώστε να γράψει στίχους, της ήρθε αμέσως ο τίτλος του τραγουδιού «Μαντουμπάλα», το όνομα της Ινδής πρωταγωνίστριας. Στη συνέχεια έγραψε τους γνωστούς στίχους, που έχουν ως κεντρικό θέμα την αναζήτηση της χαμένης κοπέλας, ενώ είναι φανερά επηρεασμένοι από τον πρόωρο θάνατο της κόρης της Παπαγιαννοπούλου Μαίρης Λαίδου, στις αρχές του 1959, ιδιαίτερα στο δίστιχο «από τότε που σ’ έχασα λιώνω, το όνομα σου φωνάζω με πόνο».
Ο Καζαντζίδης πήρε τους στίχους από την Ευτυχία, αλλά δεν μπόρεσε να τους προσαρμόσει ακριβώς στην μουσική. Κάτι δεν του έβγαινε. Δεν τον ευχαριστούσε το αποτέλεσμα στο σύνολο του. Προσπάθησε να διορθώσει κάποιο στίχο ή λίγο τα μουσικά μέτρα, αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι πήρε στίχους και μουσική και τα πήγε στον Θόδωρο Δερβενιώτη, ώστε να τον βοηθήσει να τα ταιριάξει. Πράγματι, ο έμπειρος μαέστρος και μεγάλος δημιουργός υποσχέθηκε στον Στέλιο ότι θα το κάνει. Ο Δερβενιώτης «δούλεψε» αρκετές μέρες το τραγούδι και, κόψε ράψε, το άλλαξε σχεδόν ολόκληρο. Έβαλε δική του μουσική στην εισαγωγή και στα κουπλέ, ενώ άφησε μόνο την αρχική ινδική μουσική «με μάτια κλαμένα στους δρόμους γυρνώ».
Όταν πήγαν στο σπίτι του ο Στέλιος με την Μαρινέλλα και το άκουσαν τελειωμένο τρελάθηκαν. Δεν το πίστευαν. Με την κυκλοφορία του το τραγούδι, το 1959, πούλησε αμέσως 96.000 δίσκους, σπάζοντας όλα τα προηγούμενα ρεκόρ. Το τραγούδι «γράφτηκε» στο όνομα του Στέλιου Καζαντζίδη.

* Από το βιβλίο «Ένα Τραγούδι και Μια Ιστορία» του Ηρακλή Ευστρατιάδη.
Εκδόσεις Τουμπής